FUNGİSTANBUL - PHENOLOGY

01.          FUNGIS

02.          BA BAP BA BUM

03.           THE CAPTIVITY

04.           PHENOLOGY

05.           NUBAR NUBAR

06.           TEARS OF THE RIVER

07.           DAR HEJIROKE

08.           THE SPIRIT OF OLD TOWNS

09.           DANCE OF THE HORSES

10.           KALENIN DIBINDE TAŞ BEN OLAYDIM

     Bir ‘doğa, yaşam ve sanat projesi’ olarak yola çıkan Fungistanbul, ‘Phenology’ adlı ilk albüm çalışmasıyla müzikseverlerle buluşuyor. Adını, bitki ve hayvanların doğal yaşam döngülerini inceleyen bilim dalı fenolojiden alan enstrümantal albümde, yedi özgün bestenin yanı sıra, üç geleneksel ezgi de bulunuyor. Amatör ve profesyonel ressam, fotoğraf sanatçısı ve görüntü yönetmenlerinin katkılarıyla zenginleşen projeyi, müzisyenler Roni Aran, Herman Artuç, Yıldırım Elden ve Ciwan Ayaz anlattı.

Roni Aran: Fungistanbul’u iki yıl önce kurduk. Hemen ardından aramıza Ciwan ve Yıldırım katıldı. Doğayla ilgili çalışmalarımızı devam ettirmek, doğaya dair bestelerimizin sayısını artırmak istiyorduk. Bestelerle birlikte albüm çalışmasına girdik. ‘Fungi’, mantar âlemi anlamına geliyor. Mantarlar doğanın döngüsünde önemli bir yere sahip, yaşamı temsil ediyorlar. Biz de müziğin ve sanatın evrensel diliyle, doğayla olan bağlarımızı hatırlatmak, doğayla samimi bir iletişim kurarak yeni bir yaşam biçimi yaratmak istiyoruz. Dolayısıyla, ‘fungi’ ve İstanbul kelimelerini birleştirerek, anlatmak istediğimiz hikâyeye uygun bir adla yola çıktık.

R.A.: Albümde benim beş bestem var. İçinde bulunduğumuz esareti düşünürken ‘Captivity’ (Esaret), suların nasıl yok olmaya başladığı üzerine kafa yorarken ‘Tears of the River’ (Nehrin Gözyaşları), antik kentleri düşünürken ‘The Spirit of Old Towns’ (Antik Kentlerin Ruhu) adlı besteler ortaya çıktı. Yıldırım’ın bestesi ‘Dance of the Horses’ (Atların Dansı), özgürlüğe atıfta bulunuyor. Dert ettiğimiz konuları müziğimize yansıtmaya çalışıyoruz. Bunları söz olmadan, yalnızca notalarla ifade etmek bazen zor olabiliyor. Sözler genelde yönlendiricidir; enstrümantal bir eserde, bestecinin hissi ile dinleyenin duygusu farklı olabilir. Bu farklılık işe güzellik de katıyor.

Herman Artuç: ‘Ba Bap Ba Bum’ adlı bestemi, ritmin sadece müziğin değil yaşamın da vazgeçilmez bir parçası olduğu fikrinden hareket eden ‘Ritm Her Yerde’ adlı projemi anlatırken kullanıyordum. Bütün çocuklar belli bir ritimle hecelemeye başlarlar; önce sessiz harfi söyler, ardından sesli harf eklerler. Hepimiz, bir düzenle çıkarız yola. Sonra anadilimizi öğreniriz. Ben hecelediğimiz o ortak dili, ortaklığımızı anlatmak istedim.

R.A.: ‘Dar Hejîrokê’, Kürtçede ‘incir ağacısın’ demek. Hepimizin bildiği, tanıdık bir ezgi. Türkmence olarak da, ‘Kalenin dibinde taş ben olaydım’ şarkısını dahil ettik. Geleneksel şarkıları seçerken, farklı dillerden, bilinen şarkılar olmalarına özen gösterdik.

C.A.: Roni’yle tanıştıktan sonra doğa bana tanıdık gelmeye başladı. İlk kez beraber mantar toplamaya çıktığımızda, doğadan alınan hazzın eşi benzeri olmadığını fark ettim. İhtiyacımız olan enerjiyi şehirler yerine doğadan alabiliriz. Dolayısıyla müzikal hazzı da doğadan depolayabileceğimize inanıyorum.