FORABANDIT - PORT

FORABANDIT - PORT

Özgün bir ezgisel renk, ansızın kırılan bir yapı, ritmik ve vokal aranjmanlarında bir tutam psikodelik rock… keşiflerle iç içe. Artık kendi metinlerinin yazarı haline gelmiş olan Forabandit, İstanbul ve Marsilya limanlarına yanaşmak ve onları şiirleştirmek için, grubun her bir üyesinin taşıyıp getirdiği, yaşanmış ile muhayyelin harmanı bu on parçayla aşkı ve sürgünü mısralara döküyor. Ve bu şiir âleminde ümitsizliğe yer olmadığını belirtmek adına, Forabandit’in müziği ve sözleri, bir sonbahar güneşinin tüm haşmetini ve -aynı zamanda- kırılganlığını yaratan kararınca bir iyimserliği benimsiyor. Forabandit, stüdyoda akustük pürüzsüzlükle çaldığını, analog sistemin ışıltısıyla işlerken, yarı-gölgeleme sanatının inceliklerini yeniden keşfediyor. Tıpkı bir liman gibi, bu ikinci albüm de bir durak, devamlılık içinde bir basamak.

FORABANDİT
Anadolu, İran ve Oksitanya’da yaşamın kaynağı şiirdir. Anadolu’da âşıklar, Oksitanya’da ise trubadurlar vasıtasıyla, günlük yaşamın her anının sözlere döküldüğü bu şiirler, geçmişten günümüze bu coğrafyalarda yaşayan insanların özgür düşüncelere olan bağlılığının işareti olagelmiştir. Kimi zaman dinsel açıdan sapkın (ya da heretik) sayılan bu düşünceler, kimi zaman politik açıdan sert bir muhalefet içerdikleri gerekçesiyle dışlanmıştır. Oysa Anadolu’da Alevi inancı mensuplarına ait "aşığın sözü Kur’an’ın özü” sözü boşuna söylenmemiştir. Çünkü aşığın sözü, ister aşktan, ister dinden, ister politikadan dem vursun, onu dinleyen ve el üstünde tutan halk açısından her zaman "hak” sözü kabul edilmiştir. İktidarların ve siyasi rejimlerin çoğunlukla buna tahammülü olmamıştır. Benzer bir düşünceyi, günümüzde izlerine ulaşılması kolay olmayan Bogomil ya da Katharizm düşüncesinde de görmek, tarih sahnesinden silinen Katharizm’in izlerini trubadur şarkılarında takip etmek mümkün.